و تعدى يعنى زيادة روى هم ننموده ضامن نيست، ولى اگر براى خود برداشته بأشد ضامن است. و اگر از طرف صاحبش صدقه داده بأشد صاحبش مخير است بين آن كه به صدقه راضى شده يا عوض مالش را مطالبه كند و ثواب صدقه براى تصدق كننده بأشد.
(مسأله 2584) كسى كه مالى را پيدا كرده اگر عمدا به دستوري كه گفته شد اعلان نكند گذشته از أين كه معصيت كرده باز هم واجب است اعلان كند.
(مسأله 2585) اگر ديوانه يا بچه نا بالغ چيزى پيدا كند ولى أو مىتواند اعلان نمايد.
و پس از آن براى أو تملك و يا از طرف صاحبش تصدق كند.
(مسأله 2586) اگر انسان در بين سالى كه اعلان مىكند از پيدا شدن صاحب مال نا اميد شود صدقه دادن آن مال و هم چنين تملك آن اشكال دارد.
(مسأله 2587) اگر در بين سالى كه اعلان مىكند مال از بين برود چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده يا زياده‌روى نموده بأشد بايد عوض آن را به صاحبش بدهد، و اگر كوتاهى نكرده و زيادة روى هم ننموده چيزى بر أو واجب نيست.
(مسأله 2588) اگر مالى را كه نشانه دارد و قيمت آن به يك درهم مىرسد در جائى پيدا كند كه معلوم است بوسيله اعلان صاحب آن پيدا نمىشود، مىتواند از روز أول آن را از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد و لازم نيست صبر نمايد تا سال تمام شود.
(مسأله 2589) اگر چيزى را پيدا كند و به خيال أين كه مال خود أو است بردارد بعد بفهمد مال خودش نبوده بنابر احتياط بايد تا يك سال اعلان نمايد.
(مسأله 2590) لازم نيست موقع اعلان، جنس چيزى را كه پيدا كرده بگويد، و همين قدر كه بگويد چيزى يا مالى را پيدا كرده أم كافى است.
(مسأله 2591) اگر كسى چيزى را پيدا كند و ديگرى بگويد مال من است و نشانه‌هاى آن را بگويد در صورتي بايد به أو بدهد كه اطمينان داشته بأشد مال أو است، و لازم نيست نشانه هائى را كه بيشتر أوقات صاحب مال هم ملتفت آنها نيست بگويد.
(مسأله 2592) اگر قيمت چيزى كه پيدا كرده به يك درهم برسد چنانچه اعلان نكند