(مسأله 2368) اگر عاريه دهنده طورى شود كه شرعا نتواند در مال خود تصرف كند، مثلا ديوانه شود عاريه كننده بايد مالى را كه عاريه كرده به ولى أو بدهد.
(مسأله 2369) كسى كه چيزى را عاريه داده هر وقت بخواهد مىتواند آن را پس بگيرد، و كسى هم كه عاريه كرده هر وقت بخواهد مىتواند آن را پس دهد.
(مسأله 2370) عاريه دادن چيزى كه استفاده حلال ندارد، مثل آلات لهو و قمار يا ظرف طلا و نقره أي كه در آنها چيزى بخورند يا بياشامند باطل است. و اما عاريه دادن ظرف طلا و نقره به غير آن دو جهت جائز است و لكن عاريه دادن ظرف طلا و نقره به جهت استعمال آن دو در وضو و غسل محل اشكال است.
(مسأله 2371) عاريه دادن گوسفند براى استفاده از شير و پشم آن و عاريه دادن حيوان نر براى كشيدن بر مادة صحيح است.
(مسأله 2372) اگر چيزى را كه عاريه كرده به مالك يا وكيل يا ولى أو بدهد و بعد آن چيز تلف شود، عاريه كننده ضامن نيست، ولى اگر بدون اجازه صاحب مال يا وكيل يا ولى أو آن را به جائى ببرد اگر چه جائى بأشد كه صاحبش معمولا به آنجا مىبرده مثلا أسب را در اصطبلى كه صاحبش براى آن درست كرده ببندد و بعد تلف شود يا كسى آن را تلف كند ضامن است.
(مسأله 2373) اگر چيز نجس را براى كارى كه شرط آن پاكى است عاريه دهد، مثلا ظرف نجس را عاريه دهد كه در آن غذا بخورند بايد نجس بودن آن را به كسى كه عاريه مىكند بگويد، و اما اگر لباس نجس را براى نماز خواندن عاريه دهد لازم نيست نجس بودنش را اطلاع دهد.
(مسأله 2374) چيزى را كه عاريه كرده بدون اجازه صاحب آن نمىتواند به ديگرى اجاره يا عاريه دهد.
(مسأله 2375) اگر چيزى را كه عاريه كرده با اجازه صاحب آن به ديگرى عاريه دهد، چنانچه كسى كه أول آن چيز را عاريه كرده بميرد يا ديوانه شود عاريه دومى باطل نمىشود.