آن حضرت صاحب حزن است آشكارا ودفن كرده شده است پوشيده، واين اشارت است به كمال حزنى كه آن حضرت را بعد وفات حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم بوده، چنانچه روايت كرده اند كه آن حضرت شش ماه بعد از وفات پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم در حيات بوده وهرگز تبسم نفرمود وهميشه در حزن وگريه گذارانيد.
انس بن مالك روايت كند كه چون حضرت پيغمبر در مرض موت سنگين شد حضرت فاطمة عليها السلام فرمود واكرب أباه يعنى واى از زحمت وسختى پدر من آن حضرت فرمود: ليس على أبيك كرب بعد اليوم. يعنى نيست بر پدر تو بعد از امروز سختى وزحمتى به وفات. فرمود: چون حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم وفات كرد حضرت فاطمة فرمود: يا أبتاه أجاب ربا دعاه يا أبتاه في جنة الفردوس مأواه يا أبتاه إلى جبريل ننعاه يعنى اى واى پدر من خبر موت او را به جبرئيل مى گويم: اى واى! پدر من اجابت فرمود دعاى پروردگار خود. اى واى پدر من از بهشت فردوس او را جاست. بعد از آن اين مرثيه فرمود:
ماذا على من شم تربة أحمدا * إن لم يشم مدى الزمان غواليا صبت علي مصائب لو أنها * صبت على الأيام صرن لياليا كسى كو تربت احمد ببويد * دگر از غاليه بويى نجويد مصيبتها ز دوران ريخت بر من * كه شب گردد زبانش روز روشن وچون حضرت فاطمة وفات فرمود، ودر شب بر او نماز گذاردند واو را دفن پوشيده كردند ومحل آن حضرت پهلوى خانه حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم بوده. آن حضرت را دفن [در آنجا] كردند. واكثر مردمان امروز زيارت آن حضرت در خلف حجره پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم مى كنند.