بكشند وى حرب كنند ووى را از حق وى منع كنند، پس بر اين تقدير ابن ملجم و يزيد ومعاويه عليه اللعنة والعذاب وغير ايشان از مردمانى كه متواتر شده در ميان امت، كه ايشان ائمه كبار راكشته اند وزهر داده واز حق ايشان منع كرده، بى شك بر ايشان لعن توان كرد زيراكه اين خصال كفرست، بى شك كه از ايشان صادر شده، و توبه ايشان وبازگشتن به ايمان محقق نشده، پس كفر محقق است وايمان محقق نه، پس به اتفاق ايشان را لعن توان كرد، لعنة الله عليهم وعلى محبيهم أجميعن.
واما ديگر كسان كه معادات ايشان محقق نشده، به مجرد روايات مختلفه كه معارضات دارد، به خصوص لعنت نبايد كرد، بلكه همچنين بايد گفت كه لعنت بر هر كس كه بر آل محمد ظلم كند، وكرد، ودشمنى نمود با ايشان چنانچه حق تعالى مى فرمايد: (أن لعنة الله على الظالمين). اين است حقيقت اين مسأله كه اگر اهل مذهبين اتفاق دهند كه بدانند ما كمال حق بيان كرديم.
وقال أيضا في ص 289: چون صلوات بر آن چهارده معصوم پاك تمام شد وتبرا كه جزو ايمان مؤمنانست در اين فقره نموده شد، اكنون شروع در توسل است بديشان وطلب حاجات از حق تعالى بوسليه [ايشان] ان شأ الله مستجاب گردد.
آمين يا رب العالمين.
اللهم نتوسل إليك ونتشفع بك بهؤلا الأجلة الكرام المعصومين في نصرة عساكر الاسلام وحفظ معالم الدين.
اى بار خداوندا! توسل مى جوئيم به سوى تو وشفيع مى گردانيم به حضرت تو با اين چهارده معصوم پاك در يارى كردن لشكرهاى اسلام ودر نگاه داشتن نشانها و شارهاى دين اسلام، الها، پروردگارا، حيا، قيوما! به حرمت اين چهارده معصوم كه وسيله وشفيع ما يند به حضرت توكه لشكرهاى اسلام را در هر جاكه باشند نصرت فرما وشعار دين محمد را در عالم قائم وظاهر گردان.
وفي قضأ حاجاتنا وحصول مقاصدنا في المنزلين.