همچنين دشمنان حضرت پيغمبر را دشمن داشتن از تتمه محبت آن حضرت است كه آن جزو ايمان است، ودشمن محبوب دشمن محبست وحضرت امير المؤمنين عليه السلام وتتمه ائمه اثنا عشرى بى شك محبوب حضرت پيغمبرند - صلوات الله وسلامه عليهم - آن حضرت محب ايشان است وما گفتيم كه بيزار شدن از دشمنان حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم جزو ايمانست، پس بيزار شدن از دشمنان ايشان هم جزو ايمانست.
پس ظاهر شد كه تولا وتبرا به اتفاق فريقين جزو ايمان است ونزاع در آن است كه على حده ياد بايد كرد وجزوى على حده بايد شمرد، يا داخل در ايمان به رسول صلى الله عليه وآله وسلم است. امامية برآنند كه آن را على حده جزو ايمان بايد شمرد، واهل سنت مى گويند او داخل در ايمان به رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم است، به وجهى كه ما بيان كرديم واين نزاعى بسيار اندك است، وقريب است به نزاعهاى لفظى، واين نزاع از قبيل آن نزاع است، كه شخصى گويد كه انسان دو جزو دارد. حيوان وناطق، وديگرى گويد انسان پنج جزو دارد: جسم ونامى و حساس ومتحرك بالاراده وناقط. وعاقل داند كه اين نزاع لفظى است وبه حقيقت هيچ نزاعى نيست. زيرا كه جسم ونامى وحساس ومتحرك بالاراده همه اجزاى حيوانند وجزو جزو، جزو است ومال هر دو سخن يكى است، همجنين است نزاع سنت وشيعه در اين مبحث. والله أعلم.
(اللهم وال من والاهم وعاد من عاداهم وانصر من نصرهم واخذل من خذلهم والعن من ظلمهم وعجل فرجهم واهلك عدوهم من الإنس والجن برحمتك يا أرحم الراحمين). اى بار خدايا موالات فرما ودوست گير آن كسى را كه موالاتى كند و دوست گيرد اين سادات وائمه ما راكه ياد كرده شدند ومعادات كن آن كسى را كه معادات كند با ايشان، وايشان را دشمن گيرد، ومخول وبى نصرت سازكسى راكه نصرت ايشان نكند، ولعنت كن بر كسى كه ظلم كند بر ايشان وتعجيل فرما فرج