اى دل به حديث اهل معنى بگرو جز * راه ولاى احمد وآل مرو عالم شده از براى ايشان موجود * لولاك لما خلقت الافلاك شنو وصلوات ناميات بر سيد كائنات محمد مصطفى كه نور ظلمات سوز او چراغ عالم وجود وجود قدسى نمود. او اصل هستى هر موجود است وبر آل بزرگوار و عترت نامدارش خصوصا امام ماجد ساجد على مرتضى كه صاحب منقبت أنا وعلي من نور واحد است، وبر فاطمه زهرا كه بضاعت فاطمة بضعة مني، من آذاها فقد آذاني در بازار فضائل او وارد است، وبر حسن رضا كه شربت كرامت إن إبني هذا سيد نوشيده، وبر حسين شهيد كربلا كه خلعت فضيلت الحسين سبط من الاسباط پوشيده، وبر على زين العابدين كه پدر ائمه هدى است، وبر محمد باقر كه قائم به وظيفه علم وتقى است، وبر جعفر صادق كه واقف در مقام صدق وتصديق است، وبر موسى كاظم كه شهسوار ميدان كرامت وتوفيق است، وبر علي بن موسى الرضا كه امام راضى به قضاى الهى، وبر محمد تقي جواد كه واهب مواهب نامتناهى است، وبر على نقى هادى كه بدر آسمان هدايت است، وبر حسن عسكرى كه سر خيل لشكل ولايت است، وبر محمد مهدى موعود منتظر كه امام جهان وامام آخر الزمان است. صلوات الله وسلامه وتحياته وبركاته عليهم أجمعين. رباعى:
آنكس كه زمهر چهارده محروم است * محرومى او به نزد حق معلوم است در نزد خدا وسيله روز جزا * ما را صلوات چهارده معصوم است اما بعد نموده مى شود كه در تاريخ سابع [و] عشرين شهر رجب المرجب سنه تسع وتسعمائه، اين ضعيف نحيف فضل الله بن روزبهان الامين الاصبهانى را - فرج الله همومه ببركة الائمة المعصومين - از حوادث روزگار ونوايب چرخ ناپايدار، انواع شدايد وكربات واصناف محن وبليات پيش آمده بود. كربت غربت با محنت خوف وشدت مضموم شده وفراق اخوان به اجلاى اوطان قرين گشته وعدم