طوسى در امالى وعبد الله بن ابى بكر و عامر بن فهيده، چوپان گوسفندان ابى بكر بنا به نقل بسيارى از مورخان شرفياب محضر رسول اكرم مى شدند.
ابن اثير مىنويسد: فرزند ابى بكر شبها تصميمات قريش را براى رسول خدا (صلى الله عليه وآله) و پدرش نقل مى كرد و چوپان وى شبها گوسفندان را از نزديكى غار به سوى مكه مى آورد.
تا پيامبر و مصاحب وى از شير آنها استفاده كنند و هنگام مراجعت عبد الله جلوى گوسفندان راه مى رفت تا اثر پاى او از بين برود. از جمله وصاياى رسول اكرم در آن شب در " غار ثور " اين بود كه: على فردا در روز روشن با صداى رسا اعلام كند كه هر كس پيش محمد امانتى دارد يا از او طلبكار است، بيايد پس بگيرد. سپس دربارهء مسافرت " فواطم " (فاطمه‌ها)، (مقصود: فاطمه دختر عزيز خود، فاطمه بنت اسد، فاطمه دختر زبير است) سفارش فرمود و دستور داد كه على مقدمات سفر آنان و كسانى از بنى هاشم را كه مايل به مهاجرت باشند فراهم سازد و آن جمله اى كه دستاويز اين افراد در دليل اول بود. در اين موقع فرمود: " انهم لن يضلوا اليك من الان بشئ تكرهه " " چناچه ملاحظه مى فرماييد پيامبر موقعى به على دستور داد امانات مردم را رد كند كه ليلة المبيت سپرى شده بود، هنگامى امر كرد كه خود آن لحظه، آمادهء خروج از غار بود ". (1) خروج از غار على به دستور پيامبر (صلى الله عليه وآله) با سه شتر و همراه راهنماى امينى به نام " اريقط " در شب چهارم به طرف غار فرستاد. نعرهء شتر به گوش پيامبر اسلام رسيد و با همسفر خود از غار پائين آمده و سوار شتر شدند و از طرف پائين مكه روى خط ساحلى با طى منازلى كه تمام خصوصيات آن در كتابهاى سيره، قيد شده است عازم يثرب گرديدند.
برنامهء مسافرت مسافتى را كه پيامبر اسلام مى بايست طى كند در حدود 400 كيلومتر بود و پيمودن اين راه در آن گرماى سوزان و آتش‌زا، به نقشهء صحيحى نيازمند بود وآنگهى از اعراب