عبد الله پدر رسول خدا در بيست و پنج سالگى در مدينه نزد دائى‌هاى خويش از بنى النجار در خانه اى معروف به " دار النابغه " وفات كرد و علت وفات او را چنين نوشته اند كه او براى تجارت با كاروان قريش رهسپار شام شد و در بازگشت از شام به علت بيمارى در مدينه در ميان بنى عدى بن نجار توقف كرد، يك ماه بسترى بود و چون كاروان قريش به مكه رفت و از حال وى جويا شد و بزرگترين فرزند خود حارث را نزد وى به مدينه فرستاد اما هنگامى او به مدينه رسيد كه عبد الله وفات يافته بود و به قول " واقدى " مورخ از عبد الله كنيزى به نام " ام ايمن " و پنج شتر و يك گله گوسفند و به قول ابن اثير شمشيرى كهن و پولى اندك به جاى مانده بود كه رسول خدا آنها را به ارث برده بود. (1) آمنه مادر رسول خدا (صلى الله عليه وآله) آمنه دختر وهب بن عبد مناف مى باشد كه ده سال پس از واقعهء حفر زمزم به ازدواج عبد الله درآمد، شش سال و سه ماه از ولادت رسول خدا (صلى الله عليه وآله) در سفرى كه فرزند خويش را به مدينه برده بود تا خويشاوندان مادرى وى (طرف مادر عبد المطلب) يعنى " بنى عدى " او را ببينند هنگام بازگشت به مكه در سى سالگى در " ابواء " وفات كرد و همانجا دفن شد.
ولادت نور مشهور بين علماى سنت و جماعت آنست كه ولادت آن بزرگوار در دوازدهم ربيع الاول " عام الفيل " بوده است. (2) ولى اشهر بين خاصه آنست كه در هفدهم ربيع الاول رخ داده است.
هنگام ولادت آن حضرت، ايوان كسرى شكافت و چند كنگره فرو ريخت و آتشكدهء فارس خاموش شد، درياچه ساوه خشك گرديد، بتهاى بتخانه مكه سرنگون شد و نورى از وجود آن حضرت به سوى آسمان بلند شد كه شعاع آن فرسنگها راه را روشن مى ساخت.
مراسم نامگذارى روز هفتم فرا رسيد، عبد المطلب براى عرض تشكر به پيشگاه خداوند جليل گوسفندى كشت و بزرگان قريش را دعوت كرد و نام فرزند خود را محمد گذارد.