باشيم؟ چون كمال اعتقاد، وقتى محقق مى گردد كه علم و آگاهى كامل، به سيره و روش آنان را نيز داشته باشيم چون اعتقاد كامل، فرع شناخت كامل و معرفت مبسوط و تفصيلى است نه علم اجمالى و معتقدات گنگ و مبهم، چون پيشوايان معصوم بنا بر تعيين الهى و تنصيص و تصريح رسول خدا (صلى الله عليه وآله) قرين قرآن، و عدل و هم وزن آن هستند، جايى كه رسول خدا (صلى الله عليه وآله) در آخرين روزهاى زندگى خود، حقوق آنان را مورد توجه و عنايت و توصيه قرار داده است و مى فرمايد: " من دو امانت گران سنگ را بين شما به وديعت مى گذارم، قرآن و عترتم، مادام كه به آنها تمسك جسته ايد گمراهى نداريد آنان هر دو باهم هستند تا روز قيامت... " (1) توصيه به عترت و اهل بيت از باب خويشاوندى محض، وقرابت خشك و خالى نبوده و نيست بلكه از اينروست كه آنان ادامه دهندگان برنامه قرآن، و تعقيب كنندگان برنامه رسالت آسمانى، مى باشند توصيه به آنان، توصيه به ادامه خط رسالت و استمرار بخشيدن به مكتب آسمانى و الهى اسلام است.
4. منبع فقه و قانون:
و از سوى ديگر توجه به زندگى پيشوايان معصوم (عليه السلام) از نظر زندگى حقوقى و اجتماعى نيز ضرورت پيدا مى كند چون اگر در فقه غير شيعه، منابع شرع و عمل و قانون تنها قرآن و سنت و اجماع، قياس و استحسان است و مقصود از سنت همان قول و فعل و تقرير تنها رسول خدا (عليه السلام) است ولى در ميان شيعه شامل قول، فعل و تقرير معصوم (عليه السلام) مى باشد كه مقصود از معصوم (عليه السلام) همان پيشوايان چهارده معصوم (عليه السلام) هستند از اينرو است كه فقه ما