اشاره بچند امر در اينجا لازم است 1 - بنابر گفته بسيارى از علماى رجال فضل از أصحاب حضرت رضا وامام جواد - عليهما السلام - بوده است ليكن چون شيخ طوسى (ره) در رجال خود فضل را از أصحاب امام على النقى وامام حسن عسكري - عليهما السلام - بشمار آورده است از اين روى قليلى از علماى تراجم تصرح كرده اند كه فضل از أصحاب هر چهار امام بوده است، وزمان حيات فضل بن شاذان نيز با ادراك اين سعادت عظمي ومنزلت كبرى منافات ندارد زيرا كه وى در سال دويست وشصت هجري قمرى بدرود زندگانى گفته است، در هر صورت طالب تحقيق بيشتر خودش در اين موضوع خوض كند وبمدارك ومآخد آن مراجعه نمايد.
2 - از كلمه " الازدي " كه نجاشى (ره) در كتاب رجال خود وعلامه (ره) در خلاصة الاقوال فضل بن شاذان را در ترجمه حال وى بآن موصوف ساخته اند بر مى آيد كه نسب فضل بقبيله أزد منتهى مى شود صاحب منتهى الارب گفته: " أزد بالفتح پدر قبيله ايست در يمن كه جميع أنصار از أولاد اويند وپدرش غوث نام داشت وسين بجاى زا أفصح است واو را أزد شنوءة وأزد عمان وأزد السراة نيز گويند، ونيز أزد نام محدثي كشى است كه پدرش فتح نام داشت ".
نگارنده گويد: عبارت اين لغوى ترجمه كلام صاحب قاموس است وچون ما در آينده از اين موضوع بحث نسبة مفصلى خواهيم كرد بنا براين در اينجا بنقل مطلب ديگرى در وصف برخى از كسانى كه باين قبيله منسوب بوده اند مى پردازيم.
قاضى شوشتري (ره) در مجلس دوم از مجالس المؤمنين ضمن ذكر طوايف مشهور بتشيع گفته (ص 135 - 138 چاپ اسلاميه):
" در كتاب أنساب سمعاني مسطور است كه: أزد بفتح الف وسكون زاء وكسر دال مهمله نام پدر قبيله ايست از عرب واو ازد بن غوث بن نبت بن مالك بن كهلان