(مسأله 323) مس نمودن خط قرآن، يعنى رساندن جائى از بدن به خط قرآن براى كسى كه وضو ندارد حرام است. ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگر ترجمه كنند مس آن اشكال ندارد.
(مسأله 324) جلوگيرى بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست ولى اگر مس نمودن آنان بىاحترامى به قرآن باشد بايد آنان را جلوگيرى كنند.
(مسأله 325) كسى كه وضو ندارد بنابر احتياط واجب حرام است اسم خداوند متعال و صفات خاصه او را به هر زبانى نوشته شده باشد مس نمايد. و بهتر آن است كه اسم مبارك پيغمبر و امام و حضرت زهراء عليهم السلام را هم مس ننمايد.
(مسأله 326) اگر پيش از وقت نماز به ‌قصد اين كه با طهارت باشد وضو بگيرد يا غسل كند صحيح است. و نزديك وقت نماز هم اگر به قصد مهيا بودن براى نماز وضو بگيرد اشكال ندارد.
(مسأله 327) كسى كه يقين دارد وقت داخل شده اگر نيت وضوى واجب كند و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوى او صحيح است.
(مسأله 328) مستحب است انسان براى نماز ميت و زيارت اهل قبور و رفتن به مسجد و حرم امامان عليهم السلام و براى همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن، و مس حاشيه قرآن، و براى خوابيدن وضو بگيرد. و نيز مستحب است كسى كه وضو دارد دوباره وضو بگيرد، و اگر براى يكى از اين كارها وضو بگيرد هر كارى را كه بايد با وضو انجام داد مىتواند بجا آورد، مثلا مىتواند با آن وضو نماز بخواند.
چيزهائى كه وضو را باطل مىكند (مسأله 329) هفت چيز وضو را باطل مىكند: ((اول)) بول. ((دوم)) غائط. ((سوم)) باد معده و روده كه از مخرج غائط خارج شود. ((چهارم)) خوابى كه بواسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود، ولى اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضو باطل نمىشود. ((پنجم)) چيزهائى كه عقل را از بين مىبرد: مانند ديوانگى و مستى و بيهوشى. ((ششم)) استحاضه زنان كه بعدا گفته مىشود. ((هفتم)) جنابت بلكه