اجير گرفتن براى نماز (مسأله 1542) بعد از مرگ انسان، مىشود براى نماز و عبادتهاى ديگر او كه در زندگى بجا نياورده، ديگرى را اجير كنند، يعنى به او مزد دهند كه آنها را بجا آورد. و اگر كسى بدون مزد هم آنها را انجام دهد صحيح است.
(مسأله 1543) انسان مىتواند براى بعضى از كارهاى مستحبى مثل زيارت قبر پيغمبر و امامان عليهم السلام، از طرف زندگان اجير شود، و نيز مىتواند كار مستحبى را انجام دهد، و ثواب آن را براى مردگان يا زندگان هديه نمايد.
(مسأله 1544) كسى كه براى نماز قضاى ميت اجير شده، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را از روى تقليد صحيح بداند. يا آن كه عمل به احتياط كند در صورتى كه موارد احتياط را كاملا بداند.
(مسأله 1545) اجير بايد موقع نيت، ميت را معين نمايد و لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر نيت كند از طرف كسى نماز مىخوانم كه براى او اجير شده‌ام كافيست.
(مسأله 1546) اجير بايد عمل را به قصد آنچه در ذمه ميت است بجا آورد و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند كافى نيست.
(مسأله 1547) بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند عمل را انجام مىدهد.
(مسأله 1548) كسى را كه براى نمازهاى ميت اجير كرده‌اند، اگر بفهمند كه عمل را بجا نياورده يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرند.
(مسأله 1549) هر گاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، همين كه مورد اطمينان باشد و بگويد انجام داده‌ام كافى است. و همچنين اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، بنابر صحت آن بگذارد.
(مسأله 1550) كسى كه عذرى دارد مثلا با تيمم يا نشسته نماز مىخواند نمىشود براى نمازهاى ميت اجير كرد، اگر چه نماز ميت هم همان طور قضا شده