بازى و شوخى كند، چنانچه اطمينان دارد كه منى از او خارج نمىشود، اگر چه اتفاقا منى بيرون آيد روزه او صحيح است. ولى اگر اطمينان ندارد، در صورتى كه منى از او بيرون آيد، روزه‌اش باطل است.
4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر (مسأله 1605) اگر روزه‌دار به گفتن يا به نوشتن يا با اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبران و جانشينان پيغمبر عمدا نسبتى را بدهد كه دروغ است - اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند - روزه او باطل است و احتياط واجب آنست كه به حضرت زهرا سلام الله عليها هم بدروغ نسبتى ندهد.
(مسأله 1606) اگر بخواهد خبرى را كه نمىداند راست است يا دروغ نقل كند، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.
(مسأله 1607) اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمىشود.
(مسأله 1608) اگر چيزى را كه مىداند دروغ است به خدا و پيغمبر نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، بايد روزه را تمام كند و قضاى آن را هم بجا آورد.
(مسأله 1609) اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد روزه‌اش باطل مىشود، ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.
(مسأله 1610) اگر از روزه‌دار بپرسند كه آيا پيغمبر صلى الله عليه وآله و سلم چنين مطلبى فرموده‌اند و او جائى كه در جواب بايد بگويد نه، عمدا بگويد بلى، يا جائى كه بايد بگويد بلى، عمدا بگويد نه، روزه‌اش باطل مىشود.
(مسأله 1611) اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب به دروغ به آنان نسبتى بدهد و فرداى آن كه روزه