(مسأله 1396) تا انسان زنده است اگر چه از قضاى نمازهاى خود عاجز باشد، ديگرى نمىتواند نمازهاى او را قضا نمايد.
(مسأله 1397) نماز قضا را با جماعت مىشود خواند، چه نماز امام جماعت ادا باشد يا قضا، و لازم نيست هر دو يك نماز را بخوانند مثلا اگر نماز قضاى صبح را با نماز ظهر يا عصر امام بخواند اشكال ندارد.
(مسأله 1398) مستحب است بچه مميز را يعنى بچه‌اى كه خوب و بد را مىفهمد. به نماز خواندن و عبادتهاى ديگر عادت دهند بلكه مستحب است او را به قضاى نمازها هم وادار نمايند.
نماز قضاى پدر كه بر پسر بزرگتر واجب است (مسأله 1399) اگر پدر نماز خود را بجا نياورده باشد، و مىتوانسته است قضا كند، و بنابر احتياط هر چند از روى نافرمانى ترك كرده باشد، بر پسر بزرگترش واجب است كه بعد از مرگش به جا آورد، يا براى او اجير بگيرد و قضاى نمازهاى مادر بر او واجب نيست هر چند بهتر است.
(مسأله 1400) اگر پسر بزرگتر شك دارد كه پدرش نماز قضا داشته يا نه چيزى بر او واجب نيست.
(مسأله 1401) اگر پسر بزرگتر بداند كه پدرش نماز قضا داشته و شك كند كه بجا آورده يا نه، بنابر احتياط واجب بايد قضا نمايد.
(مسأله 1402) اگر معلوم نباشد كه پسر بزرگتر كدام است، قضاى نماز پدر بر هيچ كدام از پسرها واجب نيست. ولى احتياط مستحب آنست كه نماز او را بين خودشان قسمت كنند، يا براى انجام آن قرعه بزنند.
(مسأله 1403) اگر ميت وصيت كرده باشد كه براى نماز او اجير بگيرند بعد از آن كه اجير نماز او را بطور صحيح بجا آورد، بر پسر بزرگتر چيزى واجب نيست.
(مسأله 1404) اگر پسر بزرگتر بخواهد نماز مادر را بخواند، بايد در جهر و اخفات به تكليف خود عمل كند، پس قضاى نماز صبح و مغرب و عشاى مادرش