(مسأله 2673) گوسفندى را كه براى صدقه، يا براى يكى از امامان نذر كرده‌اند، اگر پيش از آن كه به مصرف نذر برسد شير بدهد، يا بچه بياورد مال كسى است كه آن را نذر كرده، ولى پشم گوسفند و مقدارى كه چاق مىشود جزء نذر است.
(مسأله 2674) هر گاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود، يا مسافر او بيايد، عملى را انجام دهد، چنانچه معلوم شود كه پيش از نذر كردن مريض خوب شده، يا مسافر آمده است، عمل كردن به نذر لازم نيست.
(مسأله 2675) اگر پدر يا مادر نذر كند كه دختر خود را به سيد شوهر دهد بعد از آن كه دختر به تكليف رسيد، اختيار با خود او است و نذر آنان اعتبار ندارد.
(مسأله 2676) هر گاه با خدا عهد كند كه اگر به حاجت شرعى خود برسد كارى را انجام دهد، بعد از آن كه حاجتش بر آورده شد، بايد آن كار را انجام دهد، و نيز اگر بدون آن كه حاجتى داشته باشد، عهد كند كه عمل خيرى را انجام دهد آن عمل بر او واجب مىشود.
(مسأله 2677) در عهد هم مثل نذر بايد صيغه خوانده شود و مشهور آن است كارى را كه عهد مىكند انجام دهد، بايد يا عبادت باشد مثل نماز واجب و مستحب يا كارى باشد كه انجام آن بهتر از تركش باشد، ولى بنابر احتياط واجب در صورتى كه متعلق عهد مرجوح شرعى نباشد آن عمل را انجام دهد.
(مسأله 2678) اگر به عهد خود عمل نكند، بايد كفاره بدهد يعنى شصت فقير را سير كند، يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد، يا يك بنده آزاد كند.
احكام قسم خوردن (مسأله 2679) اگر قسم بخورد كه كارى را انجام دهد يا ترك كند مثلا قسم بخورد كه روزه بگيرد، يا دود استعمال نكند، چنانچه عمدا مخالفت كند، بايد كفاره بدهد يعنى يك بنده آزاد كند، يا ده فقير را سير كند يا آنان را