مثلا شانه كند به صورتش مىريزد، يا به جاهاى ديگر سر مىرسد، بايد بيخ موها را مسح كند، يا فرق سر را باز كرده پوست سر را مسح نمايد. و اگر موهائى را كه به صورت مىريزد يا بجاى ديگر سر، مىرسد جلوى سر جمع كند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موى جاهاى ديگر سر كه جلوى آن آمده مسح كند چنين مسحى باطل است.
(مسأله 258) بعد از مسح سر بايد با ترى آب وضو كه در دست مانده روى پاها از سر يكى از انگشتها تا برآمدگى روى پا مسح كند و احتياط واجب آن است كه تا مفصل مسح نمايد. كما اين كه احتياط واجب آن است كه پاى راست را با دست راست و پاى چپ را با دست چپ مسح نمايد.
(مسأله 259) پهناى مسح پا به هر اندازه باشد كافيست، ولى بهتر آن است كه به اندازه پهناى سه انگشت بسته بلكه تمام روى پا را با تمام دست مسح نمايد.
(مسأله 260) احتياط آنست كه در مسح پا، دست را بر سر انگشتها بگذارد و بعد به پشت پا بكشد يا آن كه دست را به مفصل گذاشته و تا سر انگشتها بكشد نه آن كه تمام دست را روى پا بگذارد و كمى بكشد.
(مسأله 261) در مسح سر و روى پا بايد دست را روى آنها بكشد، و اگر دست را نگهدارد و سر يا پا را به آن بكشد وضو باطل است، ولى اگر موقعى كه دست را مىكشد سر يا پا مختصرى حركت كند اشكال ندارد.
(مسأله 262) جاى مسح بايد خشك باشد و اگر بقدرى تر باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند مسح باطل است. ولى اگر ترى آن بقدرى كم باشد كه رطوبتى كه بعد از مسح در آن ديده مىشود بگويند فقط از ترى كف دست راست است اشكال ندارد.
(مسأله 263) اگر براى مسح، رطوبتى در كف دست نمانده باشد نمىتواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه بايد از ريش خود رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد و گرفتن رطوبت از غير ريش و مسح نمودن با آن محل اشكال است.
(مسأله 264) اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد سر را با همان رطوبت مسح كند، و براى مسح پاها از ريش خود رطوبت بگيرد.