(دوم) جماع. (سوم) اسمتناء و استمناء آنست كه انسان با خود يا ديگرى غير از جماع كارى كند كه منى از او بيرون آيد. (چهارم) دروغ بستن به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر عليهم السلام. (پنجم) رساندن غبار به حلق.
(ششم) فرو بردن تمام سر در آب. (هفتم) باقيماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح. (هشتم) اماله كردن با چيزهاى روان. (نهم) قى كردن. و احكام اينها در مسائل آينده گفته مىشود.
1 - خوردن و آشاميدن (مسأله 1582) اگر روزه‌دار با التفات به اين كه روزه دارد، عمدا چيزى بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مىشود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد، مثل نان، و آب، چه معمول نباشد، مثل خاك و شيره درخت، و چه كم باشد يا زياد، حتى اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو ببرد روزه‌ باطل مىشود مگر آن كه رطوبت مسواك در آب دهان بطورى از بين برود كه رطوبت خارج به آن گفته نشود.
(مسأله 1583) اگر موقعى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد و چنانچه عمدا فرو ببرد، روزه‌اش باطل است، و بدستورى كه بعدا گفته خواهد شد كفاره هم بر او واجب مىشود.
(مسأله 1584) اگر روزه‌دار سهوا چيزى بخورد يا بياشامد، روزه‌اش باطل نمىشود.
(مسأله 1585) آمپولى كه عضو را بى حس مىكند يا به جهت ديگر استعمال مىشود، براى روزه‌دار اشكال ندارد. و بهتر آنست كه از استعمال آمپولى كه بجاى دوا و غذا به كار مىبرند خوددارى كند.
(مسأله 1586) اگر روزه‌دار چيزى را كه لاى دندان مانده است، عمدا فرو ببرد، روزه‌اش باطل مىشود.
(مسأله 1587) كسى كه مىخواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان