10 - فقاع (مسأله 116) فقاع كه از جو گرفته مىشود و به آن آبجو مىگويند نجس است، و غير فقاع مانند آبى كه بدستور طبيب از جو مىگيرند، و به آن ماء الشعير مىگويند پاك مىباشد.
(مسأله 117) عرق جنب از حرام پاك است، و بنابر احتياط مستحب نماز با آن نخوانند، و نزديكى با زن در حال حيض حكم جنابت از حرام را دارد.
(مسأله 118) اگر انسان در اوقاتى كه نزديكى با زن حرام است - مثلا در روز ماه رمضان، با زن خود نزديكى كند - عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.
(مسأله 119) اگر جنب از حرام عوض غسل تيمم نمايد، و بعد از تيمم عرق كند، حكم آن عرق، حكم عرق قبل از تيمم است.
(مسأله 120): اگر كسى از حرام جنب شود، و بعد با حلال خود نزديكى كند، احتياط مستحب آنست كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد، و چنانچه اول با حلال خود نزديكى كند و بعد مرتكب حرام شود عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.
(مسأله 121) عرق شتر نجاستخوار و هر حيوانى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده، اگر چه پاك است، ولى نماز با آن جايز نيست.
راه ثابت شدن نجاست (مسأله 122) نجاست هر چيزى از سه راه ثابت مىشود:
((اول)): آن كه خود انسان يقين كند كه آن چيز نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر اين غذا خوردن در قهوه‌خانه‌ها و مهمانخانه‌هائى كه مردمان لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين نداشته باشد غذائى را كه براى او آورده‌اند نجس است اشكال ندارد.