(مسأله 1841) اگر مسلمان زمينى را به غير خريد و فروش ملك كافر ذمى كند و عوض آن را بگيرد مثلا به او صلح نمايد، كافر ذمى بايد خمس آن را بدهد.
(مسأله 1842) اگر كافر ذمى صغير باشد و ولى او برايش زمينى بخرد احتياط واجب آنست كه در ضمن معامله با او شرط كنند كه خمس آن را بدهد.
مصرف خمس (مسأله 1843) خمس را بايد دو قسمت كنند، يك قسمت آن سهم سادات است و بايد به سيد فقير، يا سيد يتيم، يا به سيدى كه در سفر درمانده شده بدهند و نصف ديگر آن سهم امام (ع)، كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرايط بدهند، يا به مصرفى كه او اجازه مىدهد برسانند، ولى اگر انسان بخواهد سهم امام را به مجتهدى كه از او تقليد نمىكند بدهد بنابر احتياط واجب بايد از مجتهدى كه تقليد مىكند اجازه بگيرد و در صورتى به او اذن داده مىشود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد مىكند، سهم امام را به يك طور مصرف مىكنند.
(مسأله 1844) سيد يتيمى كه به او خمس مىدهند، بايد فقير باشد، ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده، اگر در وطنش فقير هم نباشد، مىشود خمس داد.
(مسأله 1845) به سيدى كه در سفر درمانده شده، اگر سفر او سفر معصيت باشد، بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.
(مسأله 1846) به سيدى كه عادل نيست، مىشود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست، نبايد خمس بدهند.
(مسأله 1847) به سيدى كه معصيت كار است، اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد نمىشود خمس داد. و احوط آنست كه به سيدى كه شراب مىخورد، يا نماز نمىخواند يا آشكارا معصيت مىكند، اگر چه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد، خمس ندهد.
(مسأله 1848) اگر كسى بگويد سيدم نمىشود به او خمس داد، مگر