احكام وقت (مسأله 2685) اگر كسى چيزى را وقف كند، از ملك او خارج مىشود، و خود او و ديگران نمىتوانند آن را ببخشند، يا بفروشند و كسى هم از آن ملك ارث نمىبرد، ولى در بعضى از موارد كه در مسأله (2102 و 2103) گفته شد فروختن آن اشكال ندارد.
(مسأله 2686) لازم نيست صيغه وقف را به عربى بخوانند، بلكه اگر مثلا بگويد، خانه خود را وقف كردم كسى كه خانه برايش وقف شده، يا وكيل، يا ولى آن كس‌ بگويد قبول كردم وقف صحيح است. بلكه وقف به عمل نيز محقق مىشود، مثلا چنانچه حصيرى را به قصد وقف بودن در مسجد بيندازد، و يا جائى را به قصد مسجد بودن بسازد و در اختيار نمازگزاران بگذارد وقفيت محقق مىشود. و در موقوفات عامه مثل مسجد و مدرسه يا چيزى كه براى عموم وقف كند، يا مثلا بر فقرا يا سادات وقف نمايد، قبول كردن كسى در صحت وقف لازم نيست.
(مسأله 2687) اگر ملكى را براى وقف كردن معين كند و پيش از خواندن صيغه وقف پشيمان شود، يا بميرد، وقف واقع نمىشود.
(مسأله 2688) كسى كه مالى را وقف مىكند، بايد از موقع خواندن