احكام ديه (مسأله 2806) اگر كسى كه بالغ و عاقل است عمدا و به نا حق مسلمانى را بكشد، در صورتى كه مقتول، مرد يا پسر باشد ولى كشته مىتواند قاتل را عفو كند يا بكشد. ولى اگر مقتول كافر باشد قاتل او را كه مسلمان است نمىتوان كشت و اگر مقتول مسلمان زن يا دختر باشد اگر چه قاتل مىشود قاتل مسلمان او را كشت لكن اگر قاتل مرد باشد بايد نصف ديه او را به ولى او بدهند و اگر قاتل ديوانه يا نا بالغ باشد مطلقا ديه بايد بدهند و ديه آن بر عاقله است كه معناى آن خواهد آمد و نيز ولى مىتواند به مقدارى كه طرفين راضى شوند از قاتل ديه بگيرد.
و در صورتى كه رضايت آنها به ديه‌اى باشد كه در شرع معين شده است چون تقديرات شرعى در ديه مختلف است اختيار تعيين آن با قاتل است و مىتواند هر كدام كه براى او آسان تر است اختيار نمايد. بنابر اين مىتواند قيمت نقره را كه از ساير اقسام ديه كمتر است بدهد و آن به حساب قران قديم ايرانى كه يك مثقال بوده پانصد و بيست و پنج تومان مىشود و اعتبار آن به قران قديم است نه به ريال رائج امروزى اما اگر از روى خطاى محض بكشد مثلا براى حيوانى تير بيندازد و اشتباها كسى را بكشد، ولى كشته حق ندارد او را بكشد، اما مىتواند از عاقله (يعنى قوم و خويشان پدرى قاتل) و در صورت ندادن آنها از خود قاتل، ديه بگيرد.