احكام حنوط (مسأله 591) بعد از غسل واجبست ميت را حنوط كنند، يعنى به پيشانى و كف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او كافور بمالند. و مستحب است به سر بينى ميت هم كافور بمالند و بايد كافور، سائيده و تازه باشد و اگر بواسطه كهنه بودن عطر او از بين رفته باشد كافى نيست.
(مسأله 592) احتياط واجب آن است كه اول كافور را به پيشانى ميت بمالند ولى در جاهاى ديگر ترتيب لازم نيست.
(مسأله 593) بهتر آن است كه ميت را پيش از كفن كردن، حنوط نمايند اگر چه در بين كفن كردن و بعد از آن هم حنوط نمايند مانعى ندارد.
(مسأله 594) كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته است، اگر بميرد حنوط كردن او جايز نيست، مگر اين كه در احرام حج بعد از تمام كردن سعى مىميرد.
(مسأله 595) زنى كه شوهر او مرده و هنوز عده‌اش تمام نشده، اگر چه حرام است خود را خوشبو كند، ولى چنانچه بميرد حنوط او واجب است.
(مسأله 596) احتياط واجب آن است كه، ميت را با مشك و عنبر و عود و عطرهاى ديگر خوشبو نكنند، و نيز اينها را به كافور مخلوط ننمايند.
(مسأله 597) مستحب است قدرى تربت حضرت سيد الشهداء عليه السلام را با كافور مخلوط كنند، ولى بايد از آن كافور به جاهائى كه بىاحترامى مىشود نرسانند، و نيز بايد تربت به قدرى زياد نباشد كه وقتى با كافور مخلوط شد آن را كافور نگويند.
(مسأله 598) اگر كافور پيدا نشود، يا فقط به اندازه غسل باشد، حنوط لازم نيست، و چنانچه از غسل زياد بيايد ولى به همه هفت عضو نرسد، بنابر احتياط بايد اول پيشانى و اگر زياد آمد به جاهاى ديگر بمالند.
(مسأله 599) مستحب است دو چوب تر و تازه در قبر همراه ميت بگذارند.