احكام شير دادن (مسأله 2473) اگر زنى بچه‌اى را با شرائطى كه در مسأله (2483) گفته خواهد شد، شير دهد، آن بچه به اين عده محرم مىشود: (اول) خود زن و آن را مادر رضاعى مىگويند. (دوم) شوهر زن كه شير مال او است و او را پدر رضاعى مىگويند. (سوم) پدر و مادر آن زن، هر چه بالاتر روند، اگر چه پدر و مادر رضاعى او باشند. (چهارم) بچه‌هائى كه از آن زن به دنيا آمده‌اند يا بعد به دنيا مىآيند. (پنجم) بچه‌هاى اولاد آن زن هر چه پائين روند، چه از اولاد او به دنيا آمده، چه اولاد او آن بچه‌ها را شير داده باشند. (ششم) خواهر و برادر آن زن اگر چه رضاعى باشند، يعنى به واسطه شير خوردن با آن زن خواهر و برادر شده باشند. (هفتم) عمو و عمه آن زن اگر چه رضاعى باشند. (هشتم) دائى و خاله آن زن اگر چه رضاعى باشند. (نهم) اولاد شوهر آن زن كه شير مال آن شوهر است هر چه پائين روند، اگر چه اولاد رضاعى او باشند. (دهم) پدر و مادر شوهر آن زن كه شير مال آن شوهر است، هر چه بالا روند. (يازدهم) خواهر و برادر شوهرى كه شير مال او است اگر چه خواهر و برادر رضاعى او باشند.
(دوازدهم) عمو و عمه و دائى و خاله شوهرى كه شير مال او است هر چه بالا روند، اگر چه رضاعى باشند و نيز عده ديگرى هم - كه در مسائل بعد گفته مىشود - به واسطه شير دادن محرم مىشوند.
(مسأله 2474) اگر زنى بچه‌اى را با شرائطى كه در مسأله (2483) گفته مىشود شير دهد، پدر آن بچه نمىتواند با دخترهائى كه از آن زن به دنيا آمده‌اند ازدواج كند ولى جائز است با دخترهاى رضاعى آن زن ازدواج كند اگر چه احتياط مستحب آنست كه با آنان ازدواج نكند. و نيز نمىتواند دخترهاى شوهرى را كه شير مال او است اگر چه دخترهاى رضاعى او باشند براى خود عقد نمايد، و در هر دو صورت چنانچه يكى از آنها فعلا زن او باشد عقد او باطل مىشود.