قضاى آن را بجا آورد.
(مسأله 1576) اگر در وسط روز ماه رمضان پيش از ظهر يا بعد از آن مريض خوب شود روزه آن روز بر او واجب نيست هر چند تا آن وقت كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده باشد.
(مسأله 1577) روزى را كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان واجب نيست روزه بگيرد. و اگر بخواهد روزه بگيرد، نمىتواند نيت روزه رمضان كند، يا نيت كند كه اگر رمضان است روزه رمضان و اگر رمضان نيست روزه قضا يا مانند آن باشد، بلكه بايد نيت روزه قضا و مانند آن بنمايد و چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مىشود. ولى در صورتى كه قصد كند آنچه را كه فعلا خدا از او خواسته است انجام دهد و بعد معلوم شود رمضان بوده نيز كافى است.
(مسأله 1578) اگر روزى را كه شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان به نيت روزه قضاء يا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است بايد نيت روزه ماه رمضان كند.
(مسأله 1579) اگر در روزه واجب معينى مثل روزه رمضان مردد شود كه روزه خود را باطل كند يا نه، يا قصد كند كه روزه را باطل كند، روزه‌اش باطل مىشود، اگر چه از قصدى كه كرده توبه نمايد و كارى هم كه روزه را باطل مىكند انجام ندهد.
(مسأله 1580) در روزه مستحب و روزه واجبى كه وقت آن معين نيست مثل روزه كفاره، اگر قصد كند كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد يا مردد شود كه بجا آورد يا نه، چنانچه بجا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيت روزه كند، روزه او صحيح است.
چيزهائى كه روزه را باطل مىكند (مسأله 1581): نه چيز روزه را باطل مىكند. (اول) خوردن و آشاميدن.