كفاره روزه (مسأله 1669) در كفاره افطار روزه ماه رمضان، بايد يك بنده آزاد كند، يا بدستورى كه در مسأله بعد گفته مىشود، دو ماه بگيرد يا شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام يك مد كه گفته مىشود تقريبا ده سير است طعام يعنى گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد، بنابر احتياط بايد به قدر امكان تصدق و استغفار نمايد و احتياط واجب آنست كه هر وقت بتواند، كفاره را بدهد.
(مسأله 1670) كسى كه مىخواهد دو ماه كفاره ماه رمضان را بگيرد، بايد يك ماه تمام و يك روز آن را از ماه ديگر پى در پى بگيرد و اگر بقيه آن پى در پى نباشد اشكال ندارد.
(مسأله 1671) كسى كه مىخواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد نبايد موقعى شروع كند كه مىداند در بين يك ماه و يك روز، روزى باشد كه مانند عيد قربان روزه آن حرام است.
(مسأله 1672) كسى كه بايد پى در پى روزه بگيرد، اگر در بين آن بدون عذر يك روز روزه نگيرد، بايد روزه‌ها را از سر بگيرد.
(مسأله 1673) اگر در بين روزهائى كه بايد پى در پى روزه بگيرد عذرى مثل حيض، يا نفاس، يا سفرى كه در رفتن آن مجبور است، براى او پيش آيد بعد از بر طرف شدن عذر، واجب نيست روزه‌ها را از بگيرد، بلكه بقيه را بعد از بر طرف شدن عذر بجا مىآورد.
(مسأله 1674) اگر به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب و زنا، يا به جهتى حرام شده باشد، مثل خوردن غذاى حلالى كه براى انسان ضرر كلى دارد و نزديكى كردن با عيال خود در حال حيض، بنابر احتياط كفاره جمع بر او واجب مىشود يعنى بايد يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام آنها يك مد كه تقريبا ده