احكام وصيت (مسأله 2703) وصيت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهائى انجام دهند، يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد يا اين كه چيزى از مال او را به كسى تمليك يا صرف در خيرات و مبرات كنند، يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با او است، قيم و سرپرست معين كند. و كسى را كه به او وصيت مىكنند وصى مىگويند.
(مسأله 2704) كسى كه نمىتواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، براى هر كارى مىتواند وصيت كند بلكه كسى هم كه مىتواند حرف بزند، اگر با اشاره‌اى كه مقصودش را بفهماند وصيت كند صحيح است.
(مسأله 2705) اگر نوشته‌اى به امضاء يا مهر ميت ببينند، چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته، بايد مطابق آن عمل كنند بلكه اگر بدانند كه مقصودش وصيت كردن نبوده و چيزهائى را نوشته است كه بعدا مطابق آن وصيت كند بعيد نيست براى وصيت كافى باشد.
(مسأله 2706) كسى كه وصيت مىكند بايد عاقل باشد و از روى اختيار وصيت كند، و وصيت بچه ده ساله براى ارحامش جائز است و اعتبار سفيه نبودن در نفوذ وصيت محل اشكال است و احتياط واجب آن است كه عمل به