كه بو يا رنگ يا مزه‌اش بواسطه نجاست تغيير نكرده، پاك است.
(مسأله 32) آبى كه كنار نهر ايستاده و متصل به آب جارى است، در صورتى كه بملاقات نجس بو يا رنگ يا مزه‌اش تغيير نكند نجس نمىشود.
(مسأله 33) چشمه‌اى كه مثلا در زمستان مىجوشد و در تابستان از جوشش مىافتد، فقط وقتى كه مىجوشد حكم آب جارى را دارد.
(مسأله 34) آب حوضچه حمام اگر كمتر از كر باشد، چنانچه به خزينه‌اى كه آبش بضميمه آب حوض به اندازه كر است متصل باشد و بملاقات نجس بو يا رنگ يا مزه آن تغيير نكند نجس نمىشود.
(مسأله 35) آب لوله‌هاى حمام و عمارات كه از شيرها و دوشها مىريزد اگر بضميمه حوضى كه متصل به آن است به قدر كر باشد حكم كر را دارد.
(مسأله 36) آبى كه روى زمين جريان دارد ولى از زمين نمىجوشد، چنانچه كمتر از كر باشد و نجاست به آن برسد نجس مىشود، اما اگر با فشار جارى باشد و مثلا نجاست به پائين آن برسد طرف بالاى آن نجس نمىشود.
4 - آب باران (مسأله 37) چيزى كه نجس است و عين نجاست در آن نيست به هر جاى آن يك مرتبه باران برسد پاك مىشود و در فرش و لباس و مانند اينها فشار لازم نيست ولى باريدن دو سه قطره فائده ندارد، بلكه بايد طورى باشد كه بگويند باران مىآيد.
(مسأله 38) اگر باران بر عين نجس ببارد و بجاى ديگر ترشح كند، چنانچه عين نجاست همراه آن نباشد و بو يا رنگ يا مزه نجاست گرفته باشد پاك است، پس اگر باران بر خون ببارد و ترشح كند، چنانچه ذره‌اى خون در آن باشد، يا آن كه بو يا رنگ يا مزه خون گرفته باشد نجس مىباشد.
(مسأله 39) اگر بر سقف عمارت يا روى بام آن، عين نجاست باشد، تا وقتى باران به بام مىبارد، آبى كه به چيز نجس رسيده و از سقف يا ناودان مىريزد پاك است، ولى بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد آبى كه مىريزد، به چيز نجس رسيده است، نجس مىباشد.