روزه‌هاى حرام و مكروه (مسأله 1748) روزه عيد فطر و قربان حرام است. و نيز روزى را كه انسان نمىداند آخر شعبان است يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد، حرام مىباشد.
(مسأله 1749) اگر زن بواسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود، روزه او حرام است. و احتياط واجب آنست، اگر حق شوهر هم از بين نرود، بدون اجازه او روزه مستحبى نگيرد.
(مسأله 1750) روزه مستحبى اولاد، اگر اسباب اذيت پدر و مادر يا جد شود حرام است.
(مسأله 1751) اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد، و در بين روز پدر او را نهى كند، چنانچه مخالفت او موجب اذيتش باشد بايد افطار نمايد.
(مسأله 1752) كسى كه مىداند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست.
(مسأله 1753) اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
(مسأله 1754) كسى كه عقيده‌اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد.
اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته در صورتى كه ضرر به مرتبه باشد كه با علم و عمد ارتكاب آن حرام است بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن را بجا آورد.
(مسأله 1755) غير از روزه‌هائى كه گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصل گفته شده است.