(مسأله 312) اگر بعد از نماز بفهمد كه وضوى او باطل شده ولى شك كند كه قبل از نماز باطل شده يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده صحيح است.
(مسأله 313) اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره مىريزد، يا نمىتواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مىكند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مىكند بخواند، و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد، فقط كارهاى واجب نماز را بجا آورد، و كارهاى مستحب مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.
(مسأله 314) اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمىكند و در بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خارج مىشود، كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، احتياط اين است كه ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد، وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند، اگر چه اظهر آن است كه اگر همان نماز را با يك وضو بخواند كفايت مىكند.
(مسأله 315) كسى كه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج مىشود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است، براى هر نمازش بدون اشكال يك وضو كفايت مىكند، بلكه اظهر اين است كه يك وضو براى چندين نماز نيز كافى است، مگر اين كه محدث بحدث ديگرى گردد، و بهتر آنست كه براى هر نماز يك وضو بگيرد، ولى براى سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط وضوى ديگر لازم نيست.
(مسأله 316) كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مىشود، لازم نيست بعد از وضو فورا نماز بخواند، اگر چه بهتر اين است كه به نماز مبادرت نمايد.
(مسأله 317) كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مىشود، بعد از وضو گرفتن جائز است كه نوشته قرآن را مس نمايد، اگر چه در غير حال نماز باشد.
(مسأله 318) كسى كه بول او قطره قطره مىريزد بايد براى نماز به وسيله كيسه‌اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مىكند، خود را حفظ نمايد، و احتياط واجب آنست كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، و نيز كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن