(مسأله 804) اگر چيزى ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد كه پيدا مىكند، بهتر اين است كه نماز خود را تأخير بيندازد، و اگر چيزى پيدا نكرد، در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز بخواند.
(مسأله 805) كسى كه مىخواهد نماز بخواند، اگر براى پوشاندن خود حتى برگ درخت و علف و گل و لجن نداشته باشد و احتمال ندهد كه تا آخر وقت چيزى پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند، در صورتى كه احتمال بدهد كه نامحرم او را مىبيند بايد نشسته نماز بخواند، و اگر اطمينان دارد كه نامحرم او را نمىبيند، ايستاده نماز بخواند، و بنابر احتياط دست را بر عورت خود بگذارد، و در هر دو حال ركوع و سجود را با اشاره بجا آورد، و بنابر احتياط استحبابى اشاره سجود را بيشتر نمايد.
شرائط لباس نمازگزار (مسأله 806) لباس نمازگزار شش شرط دارد: ((اول)) آن كه پاك باشد.
((دوم)) آن كه مباح باشد. ((سوم)) آن كه از اجزاء مردار نباشد. ((چهارم)) آن كه از حيوان حرام گوشت نباشد. ((پنجم و ششم)) آن كه اگر نمازگزار مرد است، لباس او ابريشم خالص و طلا باف نباشد. و تفصيل اينها در مسائل آينده گفته مىشود.
(مسأله 807) ((شرط اول)) لباس نمازگزار بايد پاك باشد، و اگر كسى در حال اختيار با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.
(مسأله 808) كسى كه از روى تقصير نمىداند با بدن و لباس نجس نماز باطل است، اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل مىباشد.
(مسأله 809) اگر بواسطه ندانستن مسأله از روى تقصير چيز نجس را نداند نجس است، مثلا نداند عرق كافر نجس است و با آن نماز بخواند نمازش باطل است.
(مسأله 810) اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده نمازش صحيح است.
(مسأله 811) اگر فراموش كند كه بدن يا لباسش نجس است، و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 812) كسى كه در وسعت وقت مشغول نماز است اگر در بين