پسر بايد بعد از بالغ شدن خرج آن زن را بدهد.
(مسأله 2388) اگر پدر يا جد پدرى براى پسر نا بالغ خود زن بگيرد چنانچه پسر در موقع عقد مالى داشته، مديون مهر زن است و اگر در موقع عقد مالى نداشته پدر يا جد او بايد مهر زن را بدهد.
عيبهائى كه بواسطه آنها مىشود عقد را به هم بزند (مسأله 2389) اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از هفت عيب را كه ذكر مىشود دارد مىتواند عقد را به هم بزند:
(اول) ديوانگى. (دوم) مرض خوره. (سوم) مرض برص. (چهارم) كورى. (پنجم) زمين‌گير بودن و در حكم آن است شلى كه شل بودن او واضح باشد. (ششم) افضاء يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يكى شده باشد. (هفتم) آن كه گوشت يا استخوانى در فرج او باشد كه مانع نزديكى شود.
(مسأله 2390) اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر پيش از عقد ديوانه بوده است يا آن كه بعد از عقد چه پيش از نزديكى يا بعد از آن ديوانه شود يا آلت مردى نداشته، يا بعد از عقد پيش از نزديكى بريده شود يا مرضى دارد كه نمىتواند وطى و نزديكى نمايد، هر چند آن مرض بعد از عقد و پيش از نزديكى عارض شده باشد در تمام اين موارد بى طلاق مىتواند عقد را به هم بزند، ولى در صورتى كه شوهر نمىتواند نزديكى نمايد لازمست كه زن رجوع به حاكم شرع يا وكيل او نمايد و حاكم شوهر را يك سال مهلت مىدهد و چنانچه شوهر نتوانست به آن زن يا زن ديگر نزديكى كند پس از آن زن مىتواند عقد را به هم بزند و اگر آلت مردى بعد از نزديكى بريده شود و زن عقد ازدواج را فسخ كند فسخ اثرى ندارد اگر چه احتياط مستحب اين است كه شوهر او را طلاق دهد.
(مسأله 2391) اگر زن بعد از عقد بفهمد كه تخمهاى شوهرش را كشيده‌اند در صورتى كه امر را بر آن زن مشتبه كرده باشند مىتواند عقد را به هم بزند و در غير فرض اشتباه كارى احتياط ترك نشود.