دور به مكه مىبرد، چنانچه مقدار معتنىبهى از ايام سال را در راه باشد، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1319) كسى كه در مقدارى از سال شغلش مسافرت است، مثل شوفرى كه فقط در زمستان يا تابستان اتومبيل خود را كرايه مىدهد بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند، و احتياط مستحب آنست كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1320) راننده و دوره گردى كه در دو سه فرسخى شهر رفت و آمد مىكند، چنانچه اتفاقا سفر هشت فرسخى برود، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1321) چهاروادارى كه شغلش مسافرت است، اگر ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند و از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد، چه بدون قصد بماند، بايد در سفر اولى كه بعد از ده روز مىرود، نيز حكمش تمام است ولى احتياط مستحب آنست كه بين نماز تمام و شكسته جمع نمايد.
(مسأله 1322): كسى كه شغلش مسافرت است غير از چهارواردار، اگر چه در غير وطن خود با قصد ده روز بماند، يا در وطن خود هر چند بدون قصد باشد ده روز بماند، در سفر اولى كه بعد از ده روز مىرود نيز حكمش تمام است ولى احتياط مستحب آنست كه بين نماز تمام و شكسته جمع نمايد.
(مسأله 1323) چاروادارى كه شغلش مسافرت است، اگر شك كند كه در وطن خود يا جاى ديگر ده روز مانده يا نه، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1324) كسى كه در شهرها سياحت مىكند، و براى خود وطنى اختيار نكرده بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1325) كسى كه شغلش مسافرت نيست، اگر مثلا در شهرى يا در دهى جنسى دارد كه براى حمل آن مسافرتهاى پى در پى مىكند، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1326) كسى كه از وطنش صرف‌ نظر كرده و مىخواهد وطن ديگرى براى خود اختيار كند، اگر شغلش مسافرت نباشد، بايد در مسافرت خود