شرط ششم - آن كه از صحرانشينهائى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند، و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند مىمانند، و بعد از چندى بجاى ديگر مىروند و صحرانشينها در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند.
(مسأله 1314) اگر يكى از صحرانشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتش سفر كند، چنانچه با بنه و دستگاه باشد نماز را تمام بخواند، و الا چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد، نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1315) اگر صحرانشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند اينها مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط هفتم - آن كه شغل او مسافرت نباشد، بنابر اين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها. اگر چه براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند، بايد نماز را تمام بخوانند، و ملحق مىشود به كسى كه كارش سفر است كسى كه كارش در جاى ديگرى است كه مقدار معتد بهى از روزها را مثلا ماهى ده روز يا بيشتر به آنجا سفر نموده و برمىگردد، مانند كسى كه اقامتش در جائى است و كارش در جاى ديگر از قبيل تجارت و تدريس.
(مسأله 1316) كسى كه شغلش در مسافرت است، اگر براى كار ديگرى مثلا براى زيارت يا حج مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند، ولى اگر مثلا شوفر اتومبيل خود را براى زيارت كرايه بدهد، و در ضمن خودش هم زيارت كند، در هر حال بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1317) حمله دار يعنى كسى كه براى رساندن حاجيها به مكه مسافرت مىكند، چنانچه شغلش مسافرت باشد، بايد نماز را تمام بخواند و اگر شغش مسافرت نباشد، و فقط در ايام حج براى حملهدارى سفر مىكند، احتياط واجب آنست كه بين نماز و شكسته جمع نمايد، ولى چنانچه مدت سفر او كم باشد، مثل اين زمان كه سفر با هواپيما است، بعيد نيست حكم كه و شكسته باشد.
(مسأله 1318) كسى كه شغل او حملهدارى است و حاجيها را از راه