واجب نيز بنمايد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1307) اگر سفر او سفر حرام نباشد، ولى حيوان سوارى او يا مركب ديگرى كه سوار او است غصبى باشد، يا در زمين غصبى مسافرت كند بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1308) كسيس كه با ظالم مسافرت مىكند، اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به ظالم در ظلمش باشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار باشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
(مسأله 1309) اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر او حرام نيست، و بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1310) اگر براى لهو و خوشگذرانى به شكار رود، نمازش در حال رفتن تمام است، و در برگشتن قصر است در صورتى كه به حد مسافت باشد و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود، نمازش شكسته است، و هم چنين است اگر براى كسب و زياد كردن مال برود، اگر چه در اين صورت احتياط آنست كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1311) كسى كه براى معصيت سفر كرده، موقعى كه از سفر بر مىگردد، اگر برگشتن به تنهائى هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند و احتياط مستحب آنست كه در صورتى كه توبه نكرده هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1312) كسى كه سفر او سفر معصيت است، اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد، و بخواهد برود و چهار فرسخ برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1313) كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند، ولى نمازهائى را كه شكسته خوانده در صورتى كه مقدار گذشته مسافت بوده صحيح است، و الا واجب آنست كه آن نمازها را اعاده نمايد.