زانوى او پائين‌تر از مردم ديگر است كه بايد خيلى خم شود تا دستش به زانو برسد، بايد به اندازه معمول خم شود.
(مسأله 1036) كسى كه نشسته ركوع مىكند، بايد بقدرى خم شود كه صورتش مقابل زانوها برسد، و بهتر است بقدرى خم شود كه صورت نزديك جاى سجده برسد.
(مسأله 1037) بهتر آنست كه در حال اختيار در ركوع، سه مرتبه ((سبحان الله)) يا يك مرتبه ((سبحان ربى العظيم و بحمده)) بگويد و ظاهر اين است كه گفتن هر ذكرى كه به اين مقدار باشد كفايت مىكند. ولى در تنگى وقت و در حال ناچارى گفتن يك ((سبحان الله)) كافى است.
(مسأله 1038) ذكر ركوع بايد دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود. و مستحب است آن را سه يا پنج يا هفت مرتبه بلكه بيشتر بگويند.
(مسأله 1039) در حال ركوع بايد به مقدار ذكر واجب، بدن آرام باشد، و در ذكر مستحب هم آرام بودن بدن در صورتى كه قصد خصوصيت نمايد احوط است.
(مسأله 1040) اگر موقعى كه ذكر واجب ركوع را مىگويد، بىاختيار بقدرى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود، بهتر اين است كه بعد از آرام گرفتن بدن، دوباره ذكر را بگويد، ولى اگر كمى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج نشود، يا انگشتان را حركت دهد، ضررى ندارد.
(مسأله 1041) اگر پيش از آن كه به مقدار ركوع خم شود و بدن آرام گيرد، عمدا ذكر ركوع را بگويد، نمازش باطل است.
(مسأله 1042) اگر پيش از تمام شدن ذكر واجب، عمدا سر از ركوع بردارد نمازش باطل است، و اگر سهوا سر بردارد، چنانچه پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، يادش بيايد كه ذكر ركوع را تمام نكرده، بايد در حال آرامى بدن ذكر را بگويد، و اگر بعد از آن كه از حال ركوع خارج شد يادش بيايد نمازش صحيح است.
(مسأله 1043) اگر نتواند به مقدار ذكر در ركوع بماند، احتياط واجب