بلند تر از چهار انگشت بسته نباشد بلكه واجب آنست كه جاى پيشانى او از جاى انگشتان پايش پست‌تر از چهار انگشت بسته نيز نباشد.
(مسأله 1067) در زمين سراشيب كه سراشيبى آن درست معلوم نيست اگر جاى پيشانى نمازگزار از جاى انگشتهاى پاى او بيش از چهار انگشت بسته بلند تر اشكال ندارد.
(مسأله 1068) اگر پيشانى را اشتباها بر چيزى بگذارد كه از جاى زانوها و انگشتهاى پاى او بلند تر از چهار انگشت بسته است، بايد سر را بردارد و بر چيزى كه بلند نيست يا بلنديش به اندازه چهار انگشت بسته يا كمتر است بگذارد و بنابر احتياط بايد نماز را بعد از تمام نمودن دوباره بخواند.
(مسأله 1069) بايد بين پيشانى و آنچه بر آن سجده مىكند، چيزى فاصله نباشد پس اگر مهر بقدرى چرك باشد كه پيشانى به خود مهر نرسد، سجده باطل است ولى اگر مثلا رنگ مهر تغيير كرده باشد اشكال ندارد.
(مسأله 1070) در سجده بايد دو كف دست را به زمين بگذارد، ولى در حال ناچارى پشت دست هم مانعى ندارد. و اگر پشت دست هم ممكن نباشد بنابر احتياط بايد مچ دست را به زمين بگذارد، و چنانچه آن را هم نتواند، تا آرنج هر جا را كه مىتواند به زمين بگذارد، و اگر آن هم ممكن نيست گذاشتن بازو كافيست.
(مسأله 1071) در سجده بايد دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد و اگر انگشتهاى ديگر پا، يا روى پا را به زمين بگذارد، يا به واسطه بلند بودن ناخن شصت به زمين نرسد نماز باطل است، و كسى كه از روى تقصير و ندانستن مسأله نمازهاى خود را اين طور خوانده، بايد دوباره بخواند.
(مسأله 1072) كسى كه مقدارى از شصت پايش بريده، بايد بقيه آن را به زمين بگذارد، و اگر چيزى از آن نمانده، يا اگر مانده خيلى كوتاه است، بنابر احتياط بايد بقيه انگشتان را بگذارد، و اگر هيچ انگشت ندارد، هر مقدارى كه از پا باقى مانده به زمين بگذارد.