(مسأله 1021) اگر در ركعت سوم يا چهارم مىخواست حمد بخواند تسبيحات به زبانش آمد، يا مىخواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد بايد آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند، ولى اگر نيتش خواندن چيزى بوده كه به زبانش آمده، مىتواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است.
(مسأله 1022) كسى كه عادت دارد، در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند، اگر از عادت خود غفلت نمايد و به قصد اداء وظيفه مشغول خواندن حمد شود كفايت مىكند، و لازم نيست دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند.
(مسأله 1023) در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار كند، مثلا بگويد ((استغفر الله ربى و أتوب اليه)) يا بگويد ((اللهم اغفر لي)) و اگر نمازگزار پيش از خم شدن براى ركوع اگر چه مشغول گفتن استغفار يا بعد از فراغ از آن باشد، شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد حمد يا تسبيحات را بخواند.
(مسأله 1024) اگر در ركوع ركعت سوم يا چهارم شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند. و اگر پيش از رسيدن به حد ركوع شك كند لازم است برگردد و حمد يا تسبيحات را بخواند.
(مسأله 1025) هر گاه شك كند كه آيه يا كلمه‌اى را درست گفته يا نه، مثلا شك كند كه قل هو الله احد را درست گفته يا نه، مىتواند به شك خود اعتنا نكند، ولى اگر احتياطا آن آيه يا كلمه را دوباره بطور صحيح بگويد اشكال ندارد. و اگر چند مرتبه هم شك كند، مىتواند چند بار بگويد اما اگر به وسواس برسد و باز هم بگويد، بنابر احتياط مستحب نمازش را دوباره بخواند.
(مسأله 1026) مستحب است در ركعت اول، پيش از خواندن حمد بگويد: ((اعوذ بالله من الشيطان الرجيم)) و در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر بسم الله را بلند بگويد و حمد و سوره را شمرده بخواند، و در آخر هر آيه وقف كند، يعنى آن را به آيه بعد نچسباند، و در حال خواندن حمد و سوره به معناى آيه توجه داشته باشد. و اگر نماز را به جماعت مىخواند بعد از تمام شدن حمد امام، و اگر