بپوشاند و اگر اينها را نتواند بايد سه روز روزه بگيرد و بايد روزه پى در پى باشد.
(مسأله 2680) قسم چند شرط دارد:
(اول) كسى كه قسم مىخورد بايد بالغ و عاقل باشد و از روى قصد قسم بخورد، پس قسم خوردن بچه و ديوانه و مست و كسى كه مجبورش كرده‌اند درست نيست و همچنين است اگر در حال عصبانى بودن بىقصد قسم بخورد.
(دوم) كارى را كه براى انجام آن قسم مىخورد بايد حرام يا مكروه نباشد و كارى را كه قسم مىخورد ترك كند، بايد واجب يا مستحب نباشد، و اگر قسم بخورد كار مباحى را بجا آورد، بايد ترك آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد و نيز اگر قسم بخورد كار مباحى را ترك كند بايد انجام آن بهتر از تركش نباشد.
(سوم) به يكى از اسمهاى خداوند عالم قسم بخورد كه به غير ذات مقدس او گفته نمىشود مانند (خدا) و (الله) و نيز اگر به اسمى قسم بخورد كه به غير خدا هم مىگويند ولى به قدرى به خدا گفته مىشود كه هر وقت كسى آن اسم را بگويد ذات مقدس حق در نظر مىآيد، مثل آن كه به خالق و رازق قسم بخورد صحيح است، بلكه احتياط وجوبى در غير اين صورت هم عمل به قسم است.
(چهارم) قسم را به زبان بياورد، و اگر بنويسد يا در قلبش قصد كند صحيح نيست ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است.
(پنجم) عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد و اگر موقعى كه قسم مىخورد، ممكن باشد و بعدا از عمل به آن عاجز شود، از وقتى كه عاجز مىشود قسم او به هم مىخورد، و همچنين است اگر عمل كردن به نذر يا قسم يا عهد به قدرى مشقت پيدا كند كه نشود آن را تحمل كرد.
(مسأله 2681) اگر پدر از قسم خوردن فرزند جلوگيرى كند، يا شوهر از قسم خوردن زن جلوگيرى نمايد، قسم آنان صحيح نيست.
(مسأله 2682) اگر فرزند بدون اجازه پدر و زن بدون اجازه شوهر قسم بخورد، پدر و شوهر مىتوانند قسم آنان را به هم بزنند بلكه ظاهر آن است كه قسم