(مسأله 2654) اگر زن با اجازه شوهر نذر كند، شوهرش نمىتواند نذر او را به هم بزند، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد مگر اين كه در ظرف عمل وفا به نذر منافى با حق شوهر باشد كه در اين صورت بعيد نيست بتواند به هم بزند.
(مسأله 2655) اگر فرزند بدون اجازه پدر يا با اجازه او نذر كند، بايد به آن نذر عمل نمايد. ولى اگر پدر يا مادر از عملى كه نذر كرده منعش كنند، ظاهر اين است كه نذرش منحل مىشود.
(مسأله 2656) انسان كارى را مىتواند نذر كند كه انجام آن برايش ممكن باشد، بنابر اين كسى كه مثلا نمىتواند پياده كربلا برود، اگر نذر كند كه پياده برود نذر او صحيح نيست.
(مسأله 2657) اگر نذر كند كه كار حرام يا مكروهى را انجام دهد يا كار واجب يا مستحبى را ترك كند، نذر او صحيح نيست.
(مسأله 2658) اگر نذر كند كه ‌كار مباحى را انجام دهد، يا ترك نمايد چنانچه بجا آوردن آن و تركش از هر جهت مساوى باشد، نذر او صحيح نيست و اگر انجام آن از جهتى بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نذر كند، مثلا نذر كند غذائى را بخورد كه براى عبادت قوت بگيرد، نذر او صحيح است، و نيز اگر ترك آن از جهتى بهتر باشد و انسان براى همان جهت نذر كند كه آن را ترك نمايد مثلا براى اين كه دود مضر است نذر كند كه آن را استعمال نكند نذر او صحيح مىباشد.
(مسأله 2659) اگر نذر كند نماز واجب خود را در جائى بخواند كه به خودى خود ثواب نماز در آنجا زياد نيست مثلا نذر كند نماز را در اطاق بخواند، چنانچه نماز خواندن در آنجا از جهتى بهتر باشد، مثلا بواسطه اين كه خلوت است انسان حضور قلب پيدا مىكند، نذر او صحيح است.
(مسأله 2660) اگر نذر كند عملى را انجام دهد، بايد همان طور كه نذر كرده بجا آورد پس اگر نذر كند كه روز اول ماه صدقه بدهد، يا روزه بگيرد يا نماز