جماعت بخواند، در صورتى كه ترك آن موجب عقوقش شود نماز جماعت بر او واجب مىشود و در غير اين صورت واجب نيست.
(مسأله 1416) نماز مستحب را نمىشود با جماعت خواند، مگر نماز استسقاء - كه براى آمدن باران مىخوانند - و نمازى كه واجب بوده و به جهتى مستحب شده است، مانند نماز عيد فطر و قربان كه در زمان امام (ع) واجب بوده و بواسطه غايب شدن ايشان مستحب مىباشد.
(مسأله 1417) موقعى كه امام جماعت نماز يوميه مىخواند، هر كدام از نمازهاى يوميه را مىشود به او اقتدا كرد.
(مسأله 1418) اگر امام جماعت قضاى نماز يوميه خود يا كس ديگر را كه فوت آن يقينى باشد مىخواند، مىشود به او اقتدا كرد، ولى اگر نماز خود يا كس ديگر را احتياطا قضا مىكند اقتدا به او نيست.
(مسأله 1419) اگر انسان نداند نمازى را كه امام مىخواند نماز واجب يوميه است يا نماز مستحب، نمىتواند به او اقتدا كند.
(مسأله 1420) در صحت جماعت شرط است كه بين امام و مأموم و همچنين بين مأموم و مأموم ديگر كه واسطه بين مأموم و امام است حائلى نباشد و مراد از حائل چيزى است كه مانع از ديدن شود مانند پرده يا ديوار و امثال اينها.
پس اگر در تمام احوال نماز يا بعض آن بين امام و مأموم يا بين مأموم ديگر كه واسطه اتصال است چنين حائلى باشد جماعت باطل خواهد شد، و زن از اين حكم مستثنى است چنان كه خواهد آمد.
(مسأله 1421) اگر بواسطه درازى صف اول، كسانى كه دو طرف صف ايستاده‌اند، امام را نبينند مىتوانند اقتدا كنند و نيز اگر بواسطه درازى يكى از صفهاى ديگر كسانى كه دو طرف آن ايستاده‌اند، صف جلوى خود را نبينند مىتوانند اقتدا نمايند.
(مسأله 1422) اگر صفهاى جماعت تا در مسجد برسد، كسى كه مقابل در، پشت صف ايستاده نمازش صحيح است، و نيز نماز كسانى كه پشت سر او اقتدا مىكنند صحيح مىباشد، بلكه نماز كسانى كه در دو طرف ايستاده‌اند