(مسأله 1431) اگر در بين نماز شك كند كه اقتدا كرده يا نه، اگر بنايش بر جماعت خواندن بوده و احتمال دهد كه از روى فراموشى نيت جماعت نكرده است، چنانچه در حالى باشد، كه وظيفه مأموم است مثلا به حمد و سوره امام گوش مىدهد، بايد نماز را به جماعت تمام كند. و اگر مشغول كارى باشد كه هم وظيفه امام و هم وظيفه مأموم است، مثلا در ركوع يا سجده باشد، بايد نماز را به نيت فرادى تمام نمايد.
(مسأله 1432) اگر مأموم در بين نماز بخواهد قصد انفراد نمايد، در صورتى كه از اول نماز چنين قصدى نداشته اشكال ندارد ولى اگر از اول نماز قصد داشته است مورد اشكال است.
(مسأله 1433) اگر مأموم بعد از حمد و سوره امام نيت فرادى كند بنابر احتياط بايد تمام حمد و سوره را بخواند، و اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيت فرادى نمايد، لازم است مقدارى را كه امام خوانده نيز بخواند.
(مسأله 1434) اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى نمايد، نمىتواند دوباره نيت جماعت كند، ولى اگر مردد شود كه نيت فرادى كند يا نه، و بعد تصميم بگيرد كه نماز را با جماعت تمام كند، صحت جماعتش محل اشكال است.
(مسأله 1435) اگر شك كند كه در بين نماز نيت فرادى كرده يا نه، بايد بنا بگذارد كه نيت فرادى نكرده است.
(مسأله 1436) اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كند و به ركوع امام برسد، اگر چه ذكر امام تمام شده باشد، نمازش صحيح است و يك ركعت حساب مىشود، اما اگر به مقدار ركوع خم شود و به ركوع امام نرسد، نمازش باطل است.
(مسأله 1437) اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كند و به مقدار ركوع خم شود و شك كند كه به ركوع امام رسيده يا نه، نمازش باطل است.
(مسأله 1438) اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كند، و پيش از آن كه به اندازه ركوع خم شود، امام سر از ركوع بردارد، بنابر احتياط واجب بايد