نماز احتياط ايستاده را مىخواند يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، بايد نماز احتياط را تمام كند، و نمازش صحيح است، و براى سلام زيادى سجده سهو بنمايد، و اگر موقعى كه دو ركعت نماز احتياط نشسته مىخواند يادش بيايد، پس اگر قبل از ركوع اول يادش بيايد، بايستد و نماز را مطابق كسرى كه دارد تمام نمايد، و اگر بعد از ركوع يادش بيايد نمازش باطل است.
(مسأله 1233) اگر بين دو و سه و چهار شك كند و موقعى كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مىخواند، پيش از ركوع دوم يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده بايد بنشيند و نماز احتياط را يك ركعتى تمام كند، و براى سلام زيادى سجده سهو بنمايد.
(مسأله 1234) اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده، چنانچه نتواند نماز احتياط را مطابق كسرى نمازش تمام كند، بايد آن را رها كند، و در اين صورت اگر ممكن باشد كسرى نماز را بجا آورد و اگر ممكن نباشد، نماز را دوباره بخواند، مثلا در شك بين سه و چهار اگر موقعى كه دو ركعت نماز احتياط نشسته را مىخواند، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، چون نمىتواند دو ركعت نشسته را به جاى دو ركعت ايستاده حساب كند، بايد نماز احتياط نشسته را رها كند، پس اگر قبل از ركوع اول نماز احتياط يادش آمده بود بايد كسرى نمازش را بخواند و اگر بعد از آن بوده بايد نماز را دوباره بجا آورد.
(مسأله 1235) اگر شك كند نماز احتياطى را كه بر او واجب بوده بجا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند، و اگر وقت دارد، در صورتى كه بين شك و نماز زياد طول نكشيده و كارى هم مثل رو گرداندن از قبله كه نماز را باطل مىكند انجام نداده، بايد نماز احتياط را بخواند. و اگر كارى كه نماز را باطل مىكند بجا آورده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده اعتنا به شك ننمايد.
(مسأله 1236) اگر در نماز احتياط، ركنى را زياد كند، يا مثلا به جاى