(مسأله 1226) اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد، نمازى كه خوانده درست بوده، لازم نيست نماز احتياط بخواند، و اگر در بين نماز احتياط بفهمد، لازم نيست آن را تمام نمايد.
(مسأله 1227) اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد كه ركعتهاى نمازش كم بوده، چنانچه كارى كه نماز را باطل مىكند انجام نداده، بايد آنچه را از نماز نخوانده بخواند و براى سلام بى جا دو سجده سهو بنمايد. و اگر كارى كه نماز را باطل مىكند، انجام داده، مثلا پشت به قبله كرده، بايد نماز را دوباره بجا آورد.
(مسأله 1228) اگر بعد از نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش به مقدار نماز احتياط بوده، مثلا در شك بين سه و چهار يك ركعت نماز احتياط بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده، نمازش صحيح است.
(مسأله 1229) اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسرى نماز كمتر از نماز احتياط بوده، مثلا در شك بين دو و چهار، دو ركعت نماز احتياط بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده، بايد نماز را دوباره بخواند.
(مسأله 1230) اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش بيشتر از نماز احتياط بوده، مثلا در شك بين سه و چهار يك ركعت نماز احتياط بخواند، بعد بفهمد نماز را دو ركعت خوانده، چنانچه بعد از نماز احتياط كارى كه نماز را باطل مىكند انجام داده، مثلا پشت به قبله كرده بايد نماز را دوباره بخواند، و اگر كارى كه نماز را باطل مىكند انجام نداده، نماز احتياطش محسوب است، و يك ركعت كسرى نمازش را بجا آورد، و نمازش صحيح است و براى زيادى هر يك از سلام در اصل نماز، و نماز احتياط دو سجده سهو بجا آورد.
(مسأله 1231) اگر بين دو و سه و چهار شك كند، و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتياط ايستاده، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، لازم نيست دو ركعت نماز احتياط نشسته را بخواند.
(مسأله 1232) اگر بين سه و چهار شك كند و موقعى كه يك ركعت