زشت است! (1) فقاهت در دين قال الباقر (عليه السلام): " الكمال كل الكمال، التفقه في الدين، والصبر على النائبة وحسن تقدير المعيشة " كمال و تمام كمال در دين، تفقه و بصيرت پيدا نمودن در دين، و صبر و شكيبائى در مصيبت و تنظيم بهينهء معيشت و گذر زندگى است.
در اين حديث شريف آنچه لازمهء زندگى لازمهء زندگى مادى و معنوى بشر متدين مى باشد آمده است:
1. فقاهت در دين و خبره بودن در مسائل شريعت، لازمهء تدين و وابستگى انسان به مبانى شريعت مى شاد انسان ناآگاه به فقه و مسائل فقاهت، همانند فرد كورى است كه در وادى ظلمانى گام بر مى دارد و معلوم نيست به چاه بيفتد يا به راه آيد؟ نجات پيدا كند يا به هلاك گرد؟
2. صبر و بردبارى در مصائب از عقل و تدبير ودرايت فرد حكايت مى كند هر قدر ظرفيت و استعداد فرد بيشتر گردد، صبر و تحمل و بردبارى او بيشتر خواهد بود، از جزع و فزع و بى تابى، چيزى عايد انسان نمى گردد جز آنكه، اعتبار خود را مىكاهد، از اينرو پيشوايان معصوم (عليه السلام) خود نمودار كامل صبر و تحمل در مصائب بودند.
3. تدبير معيشت و اندازه گيرى مسائل زندگى، لازمهء حيات و لازمه متدين بودن مى باشد نيازهاى زندگى از لوازم طبيعت بشر مى باشد فردى كه به زندگى فكر نمى كند به منزلهء آنست كه به حيات ووجود خويشتن فكر نمى كند در صورتى كه طبيعت، درخواسته‌هاى خويش، كوتاهى و چشم پوشى ندارد از اينرو فردى كه به فكر معاش نباشد به ناچار بايد چشم اميد و طمع به ديگرى بدوزد و هنگامى كه خواست او تأمين نگرديد به ناچار به بدگويى، تهمت، غيبت متوسل خواهد گرديد و مصداق آن حديث شريف را پيدا خواهد كرد جائى كه مى فرمايد: " كاد الفقر ان يكون كفرا " نزديك است كه