پيامبر (صلى الله عليه وآله) را جمع آورى كرده بنويسيد زيرا من بيم آن دارم دانشمندان و اهل حديث از دنيا بروند و چراغ علم خاموش گردد).
بنا به نقل " بخارى " وى نامه اى به مضمونى كه گذشت از شام به " ابى بكر بن حزم " كه از بزرگان علماى مدينه بود، نوشت.
ولى اين امر در آغاز كار بود و مدتها طول كشيد تا يك قرن عقب افتادگى جبران گردد و احاديث پيامبر (صلى الله عليه وآله) إحياء شود و آنچه در حافظه ها بود، روى كاغذ بيايد.
و چون دوران خلافت عمر بن عبد العزيز كوتاه مدت بود (عمر بن عبد العزيز دو سال و اندى حكومت كرد) اين برنامه به سرعت پيشرفت نكرد زيرا پس از او " يزيد بن عبد الملك " و " هشام بن عبد الملك " زمام امور را در دست گرفتند و چيزى كه در حكومت آنها مطرح نبود، دلسوزى به حال اسلام و مسلمانان بود. تا آنكه محمد بن مسلم بن شهاب زهرى پيشواى بزرگ محدثان شام و حجاز به اين كار قيام كرد و شروع به تدوين حديث نمود....
شيعه پايه گذار تدوين حديث خوشبختانه شيعيان از همان آغاز به پيروى از پيشوايان راستين خود، از همان دوران حيات پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) در اين زمينه كوششهاى فراوانى به عمل آوردند و به پيروى از اميرمؤمنان (عليه السلام)، در نقل و ضبط و تدوين حديث، پيش قدم شدند وآثار گرانبها و مجموعه‌هاى ارزنده اى از اخبار و احاديث را از خود به يادگار گذاشتند.
اگر جامعهء تسنن بر اثر افسانهء نهى از نوشتن حديث، صد سال يا بيشتر، احاديث اسلامى را ضبط نكردند، ولى جامعهء تشيع در اين راه، پيش قدم شدند، در زمان خود پيامبر (صلى الله عليه وآله) بود، " ابورافع " كتابى بنام: " السنن والأحكام والقضايا " نوشت (1) و احكام و سنن مخصوص در ابواب مختلف اسلام را مثل نماز و روزه و زكات و حج و مرافعات گرد آورد و اگر ما اين كتاب را نخستين كتاب حديث بدانيم، مى توان آن را نخستين كتاب فقهى