1. محمد بن مسلم بن رياح محمد بن مسلم يكى از شخصيتهاى بزرگ شيعه، و از راويان بسيار بلند پايه و با فضيلت است كه در علم و فضل و زهد و تقوى و كمال، سرآمد محدثان و راويان بود و در ميان ياران امام باقر (عليه السلام) و امام صادق (عليه السلام) كمتر كسى به پايهء فضيلت و عظمت او مى رسيد.
پيشواى ششم مى فرمايد: " مكتب و احاديث پدرم را چهار نفر إحياء كردند، اين چهار نفر عبارتند از: زراره، ابوبصير، محمد بن مسلم، وبريد بن معاويه عجلى، اگر اينان نبودند كسى از تعاليم دين، و مكتب پيامبر (صلى الله عليه وآله) بهره اى نمى يافت. اين چند نفر حافظان دين و امين پدرم در بيان حلال و حرام و احكام دين بودند. اين چهار نفر از ميان شيعيان زمان ما نخستين كسانى بودند كه با مكتب ما آشنا شدند و در روز رستاخيز نيز پيش از ديگران به ما خواهند پيوست ". (1) " محمد بن مسلم " كه از مردم كوفه بود، طى چهار سال مهاجرت و إقامت در شهر مدينه، پيوسته به محضر امام باقر (عليه السلام) و بعد از او به خدمت امام صادق (عليه السلام) شرفياب، و از محضر آن دو پيشواى بزرگ، بهره ها مىاندوخت. او در مكتب علمى امام به درجهء والايى از علم و فضل نائل گرديد كه مى گفتند:
" در ميان شيعيان هيچكس از محمد بن مسلم داناتر نيست " (2) وى مى گويد: " هر موضوعى كه به نظرم مى رسيد، از امام باقر (عليه السلام) مى پرسيدم و جواب مى شنيدم به حدى كه 30 هزار حديث از امام پنجم و 16 هزار حديث از امام صادق (عليه السلام) فرا گرفتم ". (3) " هشام بن سالم " مى گويد: " در هر موضوعى كه من و " زراره " اختلاف پيدا مى كرديم، از محمد بن مسلم مى پرسيديم و او در جواب، آنچه را كه از امام باقر (عليه السلام) و امام صادق (عليه السلام) شنيده بود نقل مى كرد ". (4)