در مواعظ و خطبه‌ها و گفتارهاى آن حضرت آمده، و به گوش كسانى كه گوش شنوايى داشتند رسيده است، كه در رأس آنان على (عليه السلام) و اولاد اطهار او (عليها السلام) قرار داشتند.
سفرهاى پر رنج در راه فراگيرى حديث با توجه به قداست و معنويتى كه علم حديث و بازگويى احكام الهى داشت، شيفتگان و علاقمندان حديث را در راه كسب و فراگيرى آن، متحمل زحمات و تلاشهاى فوق العاده اى مى شدند، تا حديثى را از منبع نخستين آن يا از افرادى كه خود بدون واسطه از منبع نخستين دريافت كرده بودند، بشنوند. گاهى مسافرت سى روزه، با آن همه زحمت و مشقتى كه در برداشت، براى شنيدن يك حديث صورت مى گرفت، و گاهى از يك منطقهء دوردست شد رحال بسته مى شد، تا حديثى از راوى نخست اخذ شود، و گاهى در مورد يك باب از مسائل فقهى اسلام، چندين سال پرسش و پاسخ صورت مى گرفت، تا موضوع كاملا مشخص گردد. در اين باب نمونه‌هاى فراوانى در " درايه " و " رجال " وجود دارد كه ما تنها به ذكر چند نمونه اكتفا مى كنيم:
" زرارة بن أعين " مى گويد: مدت چهل سال مسائل حج را از امام صادق (عليه السلام) مىشنديم و باز زمينهء سؤال باقى بود، و هنوز سخنان ناگفته وجود داشت. در اين باره در كتاب وسائل الشيعة چنين آمده است:
" قلت لأبى عبد الله (عليه السلام) جعلنى الله فداك أسألك عن الحج منذ أربعين عاما فتفتينى فقال: يا زرارة بيت حج الله قبل آدم بألفى عام تريد أن تفنى مسائله في أربعين عاما ".
" زراره " مى گويد: به امام صادق (عليه السلام) عرض كردم: خداوند مرا فداى تو گرداند، از چهل سال پيش تاكنون دربارهء مسائل حج از تو مى پرسم وشما همواره مرا بى جواب نمى گذاريد. فرمود: زراره! تو مى خواهى تمام مسائل كانون مقدسى را كه دو هزار سال پيش از آدم (عليه السلام) مورد توجه و عنايت الهى بوده است، در چهل سال پاسخ گفته شود؟
با توجه به اين گونه عنايت خاص بود كه مردان فاضل و دانشمندى مانند زراره، محمد بن مسلم، ابوبصير وابان بن تغلب (در عهد امام باقر و امام صادق (عليها السلام) زكريا بن آدم، يونس بن عبد الرحمن، حسن بن على بن وشاء (در عهد امام رضا (عليه السلام)) به وجود آمدند كه