سپس فرمود: شما مى خواستيد از معناى اين آيه شريفه سوال كنيد جايى كه خداوند متعال مى فرمايد:
" كشجرة طيبة، أصلها ثابت وفرعها في السماء، تؤتى أكلها كل حين بأذن ربها ". (1) گفتند: آرى از همين آيه و مقصود از آن را مى خواستيم بدانيم امام باقر (عليه السلام) فرمودند:
" مائيم آن شجره اى كه خداوند متعال توصيف فرموده است كه أصلها ثابت و فرعها في السماء، و مائيم كه به شيعيان خود بهرهء علمى مى دهيم آن مقدارى كه بخواهند ". (2) 6. كلامى در تفسير توحيد خدا:
" إن الله عزوجل كان ولا شيئى غيره، كان نورا لاظلام فيه، وصادقا لاكذب فيه، و عالما لاجهل فيه، وحيا لاموت فيه، وكذالك اليوم، لايزال ابدا " الحديث. (3) خداوند عزوجل بود در حالى كه چيزى جز او نبود، نورى كه ظلمتى نداشت و راستى كه دروغى نداشت دانائى كه هرگز جهل و نادانى نداشت، زنده اى كه هيچگونه مرگى در وى نبود و امروز نيز همچنان مى باشد، و براى هميشه نيز، همچنان خواهد بود... ".
استاد علامه طباطبائى در توضيح حديث مى فرمايند:
" ازليت حق سبحانه، نه به معنى تقدم زمانى است بلكه به معنى اطلاق وجودى است كه لازمه اش احاطهء وجودى وى، به همهء اشياء مى باشد و بنابر اين ازليت وأبديت ومعيت حق، نسبت به اشياء، به يك معنى برمىگردد و آن احاطه اطلاقى وجود او، به همهء اشياء است. پس در نتيجه آفريدن اشياء، پس از آنكه آفريده نشده بودند و بقاى او بعد از فناء اشياء، موجب تغيير حال در وى نخواهد بود. و اما تقدم زمانى به وضوح پيوسته است كه وجود حق سبحانه به هيچ وجه با زمان انطباق پيدا نمى كند و هرگز زمان با وى و با فعل وى نمى تواند همراه شود ".