مى دهيم و اطمينان داريم.
هر كدام از اين نمونه ها، سعادت آفرين و تسلى بخش آلام روحى و معنوى مردم خداجوى مى باشد آنان كه مى خواهند به منجلاب فساد و تباهى روزگار نيفتند و پاك بمانند.
1. ياد هميشگى خدا:
امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد: پدرم همواره خدا را به ياد مى آورد و دائم مشغول ذكر خدا بود، هر گاه مشغول صرف طعام مى شد، هر گاه دست از طعام مى كشيد، و اگر با مردم مشغول صحبت بود باز از ذكر خدا غفلت نداشت، و مى ديدم كه كلمه ى " لا إله الا الله " را متكلم است ما را دور خود گرد مى آورد ومأكر خود مىساخت تا طلوع آفتاب به ذكر گويى يا به قرائت قرآن مشغول باشيم. (1) عامل گرفتارى نوع مردم جهان، غفلت از ياد خدا و فراموش نمودن خدا در زندگى و در روابط فردى و اجتماعى است. ذكر خدا اطمينان بخش زندگى، و لنگر نگهدارنده از سقوط در سراشيبى ها و انحطاطها است.
2. در مراسم حج:
" افلخ " نام يكى از خدمتگزاران امام باقر (عليه السلام) مى گويد: همراه سفر حج امام بودم هنگامى كه وارد مسجد الحرام شديم و چشم امام (عليه السلام) به كعبه خانهء خدا افتاد امام شروع به گريه نمودند به حدى كه صداى گريه، بلند شد. گفتم: پدر و مادرم فداى تو باد على بن حمزه معروف به كسايى فارسى الأصل در كوفه بزرگ شده است و در بغداد سكونت مى ورزيد. نحوى پيشواى نحو و قرائت و تفسير در قرن دوم هجرى و يكى از دوستداران راستين اهل بيت (عليه السلام) مى باشد او در يكى از آباديهاى اطراف كوفه متولد گرديد و در همانجا مقدمات و مبادى علوم را فرا گرفت در كبرسن به نحو و علوم ادبى پرداخت در بغداد سكونت گزيد و در رى در هفتاد سالگى وفات نمود او مؤدب و معلم هارون الرشيد و فرزندش امين بود، او از نظر نژاد ايرانى است اخبار و مطالب او با