امام باقر (عليه السلام) از زبان شاگردان مفيد رحمة الله در ارشاد از يحيى بن عبد الحميد نقل مى كند، كه گفته است: محمد بن على بن الحسين از اهل الذكر در آيهء " فاسألوا اهل الذكر " است او از اخبار گذشتگان و اخبار انبياء خبر داده و از او كتابهاى غزوات نوشته و سنن رسول الله را روايت كرده اند، و در مناسك حج به رواياتى كه از رسول خدا نقل فرموده اعتماد نموده اند، و از او تفسير قرآن نوشته اند، و خاصه وعامه از او نقل حديث كرده اند، هر كه از اهل آراء مختلف به محضر او رسيده او را مجاب كرده است و مردم، بسيارى از علوم كلام را از او به يادگار داشته اند. (1) مرحوم شيخ طوسى در رجال خويش ص 102 - 142 چهارصد و شصت و چهار نفر از اصحاب آن حضرت را نام برده كه همه از آن بزرگوار نقل حديث كرده اند.
1. ابن قداح:
ابن قداح از امام صادق (عليه السلام) نقل مى كند كه فرمود: پدرم (امام باقر) كثير الذكر بود، خدا را بسيار ياد مى كرد، من در خدمت او راه مى رفتم مى ديدم كه خدا را ذكر مى كند. با او به طعام خوردن مى نشستم، مى ديدم كه زبانش به ذكر خدا گوياست. با مردم سخن مى گفت و اين كار را از ذكر خدا مشغول نمى كرد.
من مرتب مى ديدم كه زبانش به سقف دهانش چسبيده و مى گويد: " لا إله الا الله ". او در خانه، ما را جمع مى كرد و مى فرمود تا طلوع خورشيد خدا را ذكر كنيم، هر كه قراءت قرآن مى توانست امر به قراءت قرآن مى كرد و هر كه نمى توانست امر به ذكر خدا مى فرمود. (2) 2. زرارة بن أعين:
زرارة بن أعين مى گويد: ابوجعفر امام باقر (عليه السلام) در تشييع جنازه اى از قريش حاضر شدند، من نيز در خدمتش بودم، عطاء بن ابى رباح از جملهء حاضران بود، زنى در پشت جنازه ضجه مى كشيد و ناله مىكرد، عطاء به آن زن گفت: ساكت شو و صدايت بلند نشود و گرنه من بر مى گردم، زن ساكت نشد، عطا برگشت. من به امام باقر (عليه السلام) گفتم: عطاء